Το φως του παντζουριού σχεδιάζει στο χαλί
την κάτοψη ενός δάσους
με εξωτικά πουλιά, έντονα έντομα
και θεόρατες ρίζες που βγαίνουν απ’ το νερό.
Το πρωί που χαλάνε τον κόσμο
σηκώνομαι και κάνω βόλτες ανάμεσα
στα τηλεγραφόξυλα των κορμών
και τα φαρδιά λουλούδια δίπλα στο κρεβάτι.
Με μια πιρόγα από φελλό πλησιάζω την κουζίνα.
Κουπί που σπρώχνει τα νερόφιδα
στα κόκκινα κηρύγματα του ιβίσκου.
Τ’ αγριεμένα ρούχα μου ανεμίζουν.
Ανάμεσα στις φυλλωσιές των κουρτινόξυλων
ακούω τις φωνές των ιαγουάρων.