Θέλω να χαθώ πάλι μέσα σε εκείνη την ομίχλη
με τους δαιδαλώδεις διαδρόμους και τις υπόγειες στοές,
να παρασυρθώ από τους χειμάρρους
αγαπημένων μου προσώπων και αντικειμένων,
να νιώσω και πάλι τον εμπαιγμό
και την περιπαικτική διάθεση των γαλήνιων φίλων μου
καθώς θα επιχειρώ το άλμα μου
στα αναβράζοντα νερά των πόθων μου.

Θέλω να χαράξω αυλάκια σε σώματα
που θα με οδηγήσουν στο Δέλτα της καρδιάς τους,
να μαζέψω τα απόνερα των χαμένων στόχων μου
και να τα ενώσω με τους καταρράχτες που γεννά η δίψα μου,
να ξεφύγω από τα παμφάγα μάτια του θανάτου
και να αλλοιώσει τα χαρακτηριστικά μου το σαράκι του Έρωτα
καθώς θα παίρνω τη θέση ενός εκθέματος σ’ ένα μουσείο
θαυμάζοντας από την αρχή το δημιούργημα Του.

Θέλω να χορέψω το βαλς των αναστεναγμών
μέσα από τους στίχους βιβλίων που αγάπησα,
να αποδώσω φόρο τιμής στις λέξεις που με σημάδεψαν,
και που με κάρφωσαν στο σταυρό της έμπνευσής τους,
να αναρριχηθώ στις μνήμες της παιδικής μου ηλικίας
και να βαπτιστώ στην κολυμπήθρα του χρόνου
καθώς θα εκδύομαι τα αμαρτήματά μου
και όλες τις καθηλωμένες μου θεωρίες.