Περπατάς απόγευμα στον μώλο
σταματάς ακριβώς
πάνω από το σημείο όπου βρίσκομαι
βυθομένος-
Η μορφή σου ορθώνεται τεράστια από πάνω μου-
δεν με βλέπεις
Μόνον εγώ σε / ευρυγώνια στάση
να ατενίζεις το σκηνικό του ορίζοντα
Εσύ να κοιτάζεις στον ορίζοντα
κι εγώ να κοιτάζω εσένα
δίχως να ξέρεις πως σε βλέπω
Ξαφνικά- πρόσκαιρη εικόνα
τεθλασμένης οριζοντογραμμής
κατακλύζει τον χώρο του βυθού μου
σκαρφαλώνω στον κάθετο σωλήνα/αντανάκλαση
που δημιουργεί η γραμμή του ορίζοντα
με κόπο ανεβαίνω- μια λεύγα προς τα πάνω
(6 τώρα μας χωρίζουν)
Το όνειρο μου ζητάει
κι άλλα στοιχεία
που για την ώρα αδυνατώ
να προσκομίσω
Η εσπερινή παλίρροια
με βία με γυρίζει πίσω
Ουρλιάζω μπουρμπουλήθρες
πετάς κρινάκι λευκό-
φεύγεις
Λάσπη μου καίει τα μάτια
μνήμη διαχέεται στο νερό
κατακάθι αγγέλου
κολλάει στο μυαλό_
υπολλείματα υπόνερων ψιθύρων
πάνω στα μάτια μου
ανα/παράσταση αχιβάδας

κάμερες μεσ’ στο νερό- χνάρια θεάματος
ο άρτος μουσκεμένος από χείλη θνητά
έπειτα έρχεται η άμπωτις
-και μετά τι;
-Σιωπή.