Το αίμα του από τρεις μέρες, πάλι ζωντανό.
Με απειλές τρέφει τα’ άπληστα ρύγχη
Που ανοίγονται στο σώμα μου. Με τρόμο
Πνίγει τον οξύ μου ήχο στο στερέωμα.

Με σώζει
Καθώς στον ανεστραμμένο κόσμο
Γρυλίζει προχωρώντας η σκουριά-