Το δωμάτιο γαλάζιο
όπως η προσευχή
μα σαν να μην είναι δικό του
αυτό το γαλάζιο
σαν να μπήκε ξένο γαλάζιο
σ’ αυτό το γαλάζιο
προσμίξεις παθήσεων ονείρου
χλώριο ύπνου
κυανόλευκα χείλη
από πρόωρο σώμα
και τα πριν σώματα γαλάζια
αύριο περιμένουν
καινούργια κορμιά
άγουρα ακόμη
πρόσφορα και διαθέσιμα
σε προικισμένο γαλάζιο
στρώμα–
κύτταρα ουρανί
σ’ απέραντο πάθος
ανάληψης του γαλάζιου
ο έρωτας ανυπόφορος
πλην όμως έρωτας
το γαλάζιο επισκέπτεται
τον έρωτα
σαν στεφάνι να τον
περιβάλλει
ένας έφηβος έρωτας
κουρνιάζει στην σκιά
του παραθύρου
γονατισμένος μπροστά
στο απρόσμενο–
χυμώδης
γόνιμος και γλυπτός
με τένοντες δρομάκια
στων χεριών τις κλειδώσεις
και τένοντες σιδηροτροχιές
απ’ τα γόνατα πίσω
τη ζωή– το σώμα αυτό
το γαλάζιο επισκέπτεται
σαν πυρετός
πολύ γαλάζια είναι όλα
και το γαλάζιο είναι καλό
σαν κλείνει μέσα του ουρανό
εδώ – ο έρωτας αυτός
είναι έρως γαλανός
μα ο καιρός οξειδώνει
και έρχεται δύσκολο
γαλάζιο
γαλάζιο αλλότριο
να ονειρεύεται νύχτα
από πόλη σε πόλη
νύχτα
φτάνει ο χρόνος
εδώ–
κανένας χρόνος νύχτα
πριν εδώ δεν είχε φτάσει
και μετά τον χρόνο ο έρωτας
ερμαφρόδιτος χρόνος
και μετά τον χρόνο
δεν είναι ο έρωτας
ο έρωτας δεν είναι άλλο
γαλάζιος
ο έρωτας οξειδώνει
κι οξειδώνεται
ο μετά τον χρόνο έρωτας
ο χρόνος
δεν είναι του γαλάζιου
γιατί ο ουρανός σκοτείνιασε
η θάλασσα παλίρροια οχετών–
όχι του γαλάζιου
έρωτας
αλλά ενός άλλου γαλάζιου
ο έρωτας
της μελαγχολίας
το γαλάζιο
παράξενο χρώμα της θλίψης
γαλάζιο–
ο έρωτας
απλώνεται σαν πίσσα
πάνω από τα πρωινά
βιομηχανικά προάστια
ο άλλοτε ένδοξος έρωτας
ο άλλος έρωτας
ο πάντα έρωτας
ο αδόκητος έρωτας
όχι εκείνου του γαλάζιου
αλλά του άλλου
του έτερου γαλάζιου
του αρχέγονου
του νυν και αεί
που από την αρχή
ένα και το αυτό ήταν
το όλο γαλάζιο
ο ένας αδιάσπαστος
έρωτας
ο έρωτας θρυμματισμένος
ο πηγμένος
ο τηγμένος
ο ολικός
ο καθολικός έρωτας
που σχεδόν
γαλάζια
με διαπέρασε
όταν
υπήρξα κάποτε
ως μνήμη
σε ξένο σώμα.