Θα γίνεις πέτρα μου `πε στα κρυφά
Η Μέδουσα και μου `κλεισε τα μάτια
"Να μάθεις μόνος στη ζωή σου να κυλάς
Και να ραγίζεις τις καρδιές μας σε κομμάτια"

Θα γίνεις χιόνι άσπρο, τρυφερό
Είπε ο Θεός και μ’ έσπρωξε στο δρόμο
"Να καθαρίζεις τις αυλές και τον καημό
Και να παγώνεις τις ανάσες και το χρόνο"

Θα γίνεις μια σειρά καθημερινή
Φώναξε ο Διάβολος και πήγε στην καρέκλα
"Να δεις το πως η αμορφωσιά σκηνοθετεί
Και το φθηνό που μας αδειάζει τη φαρέτρα"

Θα γίνω βρύση που θα στάζει τον καιρό
Μια στέρνα έρωτα τον κόσμο να δροσίζει
Ένα ρυάκι με τρεχούμενο το φως
Και μια κυψέλη για το ανθρώπινο μελίσσι