Θα σκίσεις τη σελίδα. Την Τετάρτη θα κοιμάσαι.
Με το φτερό καρφωμένο στο λαιμό
Με το μενεξελί σου αίμα
Και το μαύρο σπέρμα μου
Με στεγνωμένα τα ούρα στα μάτια σου.

Κι ο πλανήτης θα δύσει με βοή
Στον ανατιναγμένο εγκέφαλο.

Και κενό το κενό θα πληρώσει:

Σκοτάδι θα γίνει και δε θα `χει να κρύψει
Θα τρέμει η γη και δε θα υπάρχει
Φωτιά θα λυσσάει και δε θα `ναι φωτιά
Νερά τα νερά θα αφανίζουν

Και θα πέσει θάνατος
Και δε θα υπάρχω ο θάνατος
Να δοξαστώ-