Μόλις πάτησε πόδι ο Κυβερνήτης στο Ναύπλιο
μες στο ξυπόλυτο πλήθος τ’ ανυπόμονο
που στ’ άχτιστα θεμέλιά του
είδε το αίμα να τρελαίνεται

σαν αετός ξεχώρισε
με μύτη γαμψή και περικεφαλαία
φωταψία στέφανο μιάς θείας προσμονής
ο Γέρος του γένους πύρινο αντιστύλι
αγκάλιασε τον Καποδίστρια σταυρωτά

τον φίλησε. Εδώ που ήρθες, του είπε,
ο τόπος είναι καλός. Αλλά πατάς στα σκατά.