Έχω πάντα μαζί μου μια φωτογραφία του παππού
που γράφει «Ταξείδιον τριανταμιάς ωρών, Πειραιεύς».
Φαίνεται το στιλπνό γκρι νερό, φαίνεται η δέστρα
και η θηλιά, μοιάζει να γελάει, μοιάζει χλωμός
σαν εφημερίδα, έκανε δουλειές του ποδαριού,
φαίνεται ένα θολό σκυλί που μυρίζει μια πέτρα,
φαίνεται το λιμανίσιο νερό, ήταν νησιώτης εκεί
και ξένος.