Ούτε καν κυματίζει το κυπαρίσσι
σε δρόμου περίπατο,
ούτε τ’ αηδόνι βλεφάριασε
στη μαρμάρινη γούρνα.
Μια πεταλούδα μονάχα ξυπνά,
και αυτή ξυπνάει εμένα.
Μόνο σταγόνες γαλακτερού
ξανανιώματος, ξάφνιασμα
τ’ άστρου που μοιάζει με πνεύμα
τώρα που διπλώνει ο κρίνος
όλη τη γλυκά του
και χώνεται μες της λίμνης τον κόρφο.
Ένα βήμα μπροστά, μίση λεύγα
μέσα στην κοιλάδα " θανάτου."
Ας διπλώνεις λοιπόν τον εαυτό σου
να λαγιάζεις μέσα στη λίμνη και χώσου
στον κόρφο μου, ας χαθείς, θέλω
εντός μου!...