Εδώ, λυγίζει μια νύχτα.
Ύστερα το στεγνό βλέφαρο
Που μέσα του ο ίσκιος θα δύσει
Για να ριζώσει στον κόσμο.
Τι σκεπάζει άραγε τόσο επίμονα το καλοκαίρι
Ποιες φωνές μεγαλώνει
Ποιο σώμα σπάει στα χρώματα του δειλινού
Στα στήθη που σμίγουν γύρω απ΄την πιο απλή φωτιά
Διανοίγοντας το άστρο.