[υπάρχει ένα νησί απόμακρο, η Ωγυγία]

Ψωμί, νερό, μαύρο κρασί΄
Ο Ωρίωνας σάρκα γδαρμένη στ΄αριστερά σου
Ώσπου το όνομα να αποκτήσει τη μουσική που του αναλογεί.
Αστερισμοί για ενδύματα, νύχια κοφτερά
Σαγόνια μελανά σε φτέρωμα βαθύ.
Αλάτι μετράει το φως.
Δάχτυλα πυκνά σου κλείνουν το δρόμο.
Ποτάμι σφραγίζει τα οστά
και την ευχή σου.