Φίλε,
χρειάζεσαι κάτι περισσότερο
από το έμπειρο μάτι του διορθωτή
για να διορθώσεις αυτό που μέσα μου
είναι μια ραγισμένη αγάπη
ζωής.
Με το ζόρι
δε θα βγάλεις από το στόμα μου
τον όγκο της σιωπής μου
για να γιάνεις τη φωνή σου.
Συγγενείς και φίλοι
μου απένειμαν λύπες
σε συνεχείς δόσεις.
Είχα την ευφυία να τις κάνω
καθρέφτες που αντιγράφουν
πόσο μέτριοι είναι.
Παντρειά; Ναι. Μαζί
μα χώρια σαν τα μανικετόκουμπα.
Παιδιά; Επιπλέοντα υπολείμματα
μιας νύχτας.
Βέβαια
υπάρχει η ποίηση, όπου εκρέει
η ανίκανη ελπίδα
και όλα ξαναπαίρνουν βράση
πάνω σε χαμηλή φλόγα
διαμαρτυρίας.
Μα πριν πεθάνω
θα’ θελα να φωνάξω: "Κάντε πέρα!" -
μόνο και μόνο για ν’ ανάψω ένα τσιγαράκι
που από μακρού μου το αρνήθηκαν.