Κανένα στενάχωρο μήνυμα εφέτος

στην πέργκολα πάντα η ευχή της κίσας

η ελευθερία είναι κι αυτή

μια υπόθεση του απογεύματος

καθώς ξεδιπλώνεται τώρα o ουρανός

μαζί με την ιστορία εκείνου του θέρους

κάθε κύμα και μια παράγραφος

η στιγμή της αμηχανίας του κισσού

το επιφώνημα το βουβό της βουκαμβίλιας

είμαστε ασφαλείς επί τέλους εδώ

η απεραντοσύνη συνιστά οικειότητα


ο φλοίσβος

ένα πουλί κι αυτό της θάλασσας

λέει πάλι το: χίλια

οκτακόσια

είκοσι

τέσσερα: το άγγιγμα σε φέρνει

στα βότσαλα, στις παλίμψηστες ακτές

στο πεισματικό αρμυρίκι


κι όλα μυστικά γίνονται ξαφνικά

κι αληθινά όμως

όχι απώτερα, βαθιά στα μαύρα νερά

μήτε αλλοιωμένα από τον καιρό,

αλλά δίπλα μας

όλα θα μείνουν δικά μας

όρθια, πεσμένα στο πλάι

έτοιμα να ξαναμπούν

το στοργικό παρόν της ανάμνησης.