Έτσι έχει μείνει η λέξη

κι ούτε πρόκειται ν’ αλλάξει

σαν ηχώ του σθένους

Κου – μέ – ι – κα

όπως θυμάμαι πολύ καλά

σαν να ήταν τώρα

όπως ακριβώς την άκουσα

για πρώτη φορά από τον πατέρα μου

θα τον μιμήθηκα μάλλον

θα τη συλλάβισα εύκολα

σαν περιστέρι όνομα σε χαμηλή

σταθερή πτήση

να με αγγίζει αμέσως στο φτερό

η πατρίδα, το χωριό του γιατρού

του ποιητή Δημήτρη Παπαδίτσα

σαν από πάντα το περιστέρι αυτό.