Σε εμένα

Σ’ εντοπίζω από τον φθόνο
της ψυχής και την οργή!
Τ’ αδυσώπητο σαράκι
πως κανείς δε σε γνωρίζει
της ανοίας ποιητή!

Διαγράφεσαι απ’ το μίσος
για των άλλων την γραφή
και του τρόπου που εκφέρεις
του ειδήμονα την κρίση
των παθών ζηλωτή!

Μα θε νά `ρθει `κείνη η μέρα
που θα μάθεις τελικά
πώς η γνώση αποκτάται

δίχως τις συγκατανεύσεις
στων θνητών κροτήματα,
μα μεγέθη δε θυμάται!