Με λέξεις
παλεύω
να ντύσω τη ντροπή.

Με γεύσεις
τον πόνο σου.

Η νύχτα μου ορμά
κραδαίνοντας τον πόθο σου.

Κρεμασμένη
διψώ
σε βωμό αιώνιας πείνας.

Μη μ’ αφήσεις πίσω ζωντανή.