Φρεσκοσιδερωμένο ένδυμα
που σε λιγάκι θα τσαλακωθεί
επί ματαίω

Σε μια αψεγάδιαστη ζωή
τώρα κι οι δυο σας πια ταγμένοι
Πίστευε πάντα και το πίστευες κι εσύ
πως ήταν χρόνια
πες μισή ζωή
σφόδρα και αθεράπευτα
μαζί σου ερωτευμένη

Ώσπου την άγγιξες
για μια στιγμή
ζωής αντίδωρο
μοναδική
σαν να `ταν ξένη

Ώσπου την άγγιξες
κι απ’ την αρχή
νέα της έδωσες
στ’ αφτί ευχή
πιστή στον φόβο να `ναι
μοιχαλίδα
Κι ευθύς ξεγράφτηκε
απ’ την καλή
και δε σε ξέρω πια
δεν σ’ είδα