Μέσα στον πυρετό
που ενεδρεύει στο δάσος
ο μικρός καταρράχτης θα ρθεί.

Στα καταχωνιασμένα παράθυρα
θ’ ανθίσει το κοράλλι
ίσως το βλέφαρο της βροχής.

Το χιόνι θ’ αχτινοβολήσει
πάνω στα χείλη σου.

Της νύχτας ο βαθύς ρυθμός
θε ν’ ακουστεί
για τελευταία φορά στα όνειρά σου.

Και η κόμη σου θα εξαφανιστεί
κάτω απ’ τη γη.

Σαν ένας λύχνος μες σε μια κρύπτη.