Κάθε Κυριακή

Ξαπλώνω εμπρός Σου

Ανοίγομαι τραυματισμένος και νικητής

Για μια Σου λέξη

Κι Εσύ

Γυρνάς στο πλάι το πρόσωπο

Χαϊδεύεις τα χρυσά μου σκεύη

Σπρώχνεις με τον αγκώνα τον πλησίον

Και λες για μένα όσα νομίζω πως γνωρίζεις καλά

Και δε γνωρίζω

Ξέρεις πόσο φωτίζουν οι πληγές μου;

Όσο ν’ αγγίξεις το χέρι του

Άλλου

Και να το καταλάβεις

Πως είναι δικό Σου