Η μελαγχολία και η απουσία σου
όλο με σπρώχνουν προς την ποίηση
Δε με καταλαβαίνει βλέπεις
κανείς άλλος
μόνον αυτοί που ξέρουν
- Οι ίδιοι μελαγχολίες κι απουσίες όντες -
να περιγράφουν τα πρόσωπά τους στο χαρτί.

Έχει πέσει στάχτη πάνω στις λέξεις μου.
Λάμπουν οι προθέσεις στο νου μου
και τα δάχτυλα σε ετοιμότητα
όμως στερεύει το νερό.

Αύριο πάλι.

Απόψε, θα ξημερωθώ
αναίτια
και ματαίως.