Στο Βαλπαράιζο φυσάει
ένας ανήσυχος αγέρας
κρύβεται ο ήλιος της ημέρας
μα δεν μπορείς να κοιμηθείς.

Λύνεις το άλογο του κόσμου
και ξεκινάς για την Ασία
της γης ετούτης την πορεία
να την αλλάξεις, αν μπορείς.

Και `γω, σε βλέπω που βαδίζεις
στην ασταμάτητη βροχή
με τ’ ανοξείδωτο όνειρό μας
που δεν μπορεί να νικηθεί
απ’ τους δικτάτορες του κόσμου
και σε καμία φυλακή.

Στη Λισαβόνα και στη Μόσχα
σε τραγουδάνε οι λαοί
και `συ, γυρνάς Πάμπλο Νερούδα
πρέσβης του κόσμου, με τιμή.

Κι όσοι σε είδαν, σε θυμούνται
φεύγοντας, ένα δειλινό
πάνω στις Άνδεις να χορεύεις
ένα Αργεντίνικο τανγκό.