Ξαπλωμένη
ολοστρόγγυλη
στον κήπο των γραμμών
τα θέλγητρά σου απλώνεις
στη λέξη από χορτάρι

Και κάνει ζέστη
και τρίζουν οι καμπύλες
και δάσος σκοτεινό σα στόμα
φαντάζομαι, ότι χάνεσαι

*
Κι είναι ήσυχα εκεί
Κι ο φόβος απαλός σα χνούδι