Στον κεραυνοβόλο ύπνο του
κρατά τον ήλιο
νάνι – νάνι – νάνι

Ένα αστέρι πέφτει
επιστρέφει στο αμνιακό υγρό
Μια διαμαντόπετρα
φέρνει τον κατακλυσμό

Τα όνειρα
Μουσκεύουν στη βροχή
Μαζεύει στις τσέπες του
Σφαίρες . . . αδέσποτα . . . μαύρα . . . σπόρια

Τα ηλιοτρόπια
γυρίζουν το κούφιο τους κεφάλι
για να τον κοιτάξουν
εδώ , εδώ , εδώ , εδώ

Ασήμαντη λεπτομέρεια
Ο ήλιος έπεσε
ανέτειλε ο κ ε ρ α υ ν ό ς
Ως αυτόπτης μάρτυρας
αποτρόπαιου θεάματος
από τις στάχτες του
λάμποντας
ξεπροβάλλει

Λίγο πριν τυφλώσει
το επόμενο ανυπεράσπιστο πάθος
για έναν έρωτα τυχαίο
ο ελεύθερος σκοπευτής
ξανά
καραδοκεί