Σε κήπον μοναστηρικό, κάτω απ’ τα κυπαρίσσια,
με μάτια αργά κι εκστατικά νέος κληρικός βαδίζει.
Κουράστη απ’ τους λειτουργικούς ψαλμούς, τις ερμηνείες,
και την γλαυκή της Κυριακής γαλήνη απολαμβάνει.

Ο αέρας γέμει από ευωδιές και σήμαντρα που ηχούνε!
Πλην στην καρδιά του ανακαλεί ο νέος του σεμινάριου,
τον βόμβο των λατινικών της χορωδίας ξεχνώντας,
ένα πολεμικό όνειρο, με άρματα που φρικιούνε...

Και, υψώνοντας τα χέρια του, πλασμένα γι’ αρτοφόριο,
ρομφαία βαριάν εγύρεψε, γιατί, του εφάνηκε, είδε
χρυσίζον το αίμα να κυλά, στη δύση, των Αγγέλων!

Εκεί να πάει, στον πράσινον ουρανό κολυμπώντας,
με Σεραφείμ φλογοθωράκωτα να πολεμήσει
την Κόλαση, με μια ρομφαία, κάτω απ’ τους ήχους κόρνου.

Μετάφραση: Άρης Δικταίος.