Στο φυσιολογικό δωμάτιο του κυρίου Μαγκρίτ δε συνέβαινε τίποτα το ασυνήθιστο και παράξενο. Απλά συνήθιζε να ξορκίζει την ομοιομορφία και το συνωστισμό του πλήθους με τη μοναξιά ενός ποιητή που εμπνέεται δαγκώνοντας ένα πράσινο μήλο.

Στη φυσιολογική ζωή του κυρίου Μαγκρίτ δε συνέβαινε τίποτα το ασυνήθιστο και παράξενο. Στο συννεφιασμένο ουρανό της καθημερινότητάς του έβρεχε κοστουμαρισμένα μαύρα ανθρωπάκια με φτερά αγγέλων.