Καταφθάνουν οι κακές ειδήσεις, αριβάρουν με το
τρένο των οκτώ και είκοσι.
Μόλις περάσουν τα μεσάνυχτα κι ανεπαισθήτως
ησυχάσει ο κόσμος
να τες – σηκώνουν το τηλέφωνο:

– Η Εκάβη έφαγε από την ωμοπλάτη του Πενθέα
– Η Τροία έπεσε, η Πόλη έπεσε, η Σμύρνη έπεσε
– Πέρασε η ζωή in the blink of an eye
– The time has come, ο Χρόνος σας εξέπεσε κύριε
Τάδε μου, κυρία Δείνα

Κουδούνισμα δυσοίωνο καταμεσής του ύπνου
για ποιαν από τις πυρκαγιές όντως κανείς δεν ξέρει.
σου καταμαρτυρείται πάντως ενοχή
εξ αμελείας ή από πρόθεση
ή από σύνδεσμο ή από μετοχή.

Αποκαρδιωμένος, αποκαμωμένος, ανυπόφορος
εγκαταλείπεσαι στων γυρολόγων τις φημολογίες.
"Έπινε", "κάπνιζε", "δεν πρόσεχε"
τι να προσέξει, πότε και γιατί.

Οι Ιθάκες πάντως μας εγέλασαν

κυοφορούσαν η Ιθάκες τες κακές ειδήσεις.