Οι λέξεις που πνίγονται
Η μια μετά την άλλη
Στο λαρύγγι μου
Ο υπόκωφος
Γλιστερός θόρυβος
Σχεδόν σα κλάμα
Που κάνουν καθώς πέφτουν
Και διαλύονται
Μέσα στο στομάχι μου
Τρέφομαι απ’ αυτές
Είμαι η ασυνάρτητη
Η τρεμάμενη φωνή μου
Το δίχως λόγο γέλιο μου
Το χέρι που κρατάτε
Και περιπλανάστε στους δρόμους παρέα
Ο κουρασμένος κλόουν
Που γελάτε παρέα
Είμαι το χαμόγελο
Που είναι έτοιμο να σπάσει
Που είναι στα πρόθυρα
Που είμαι στα πρόθυρα
Του να πάψω
Του να υπάρξω
Είμαι το κορμί που του κάνετε έρωτα
Η έμπιστη φίλη σας
Είμαι το φάντασμα που με τρομάζει