Έχεις τα βλέφαρα κλειστά
χτυπά στο αμόνι του μεσημεριού ο Ύπνος

δέκατη τρίτη ώρα,
Πέμπτη του ογδόντα έξη, Αύγουστος
ο υδράργυρος ψηλώνει και άλλο
μαζί με τις οσμές Πίσσας, Ιδρώτα, Θάνατου.

Γέμισε η κάμαρα Ίσκιους
όνειρα που έκατσαν στην πολυθρόνα
όμοια οι μικροί σου πόθοι.

Πώς σε μια νύχτα έγιναν σχοινιά;
Ποιος θα μπορέσει να σε λύσει;