Πόσοι εἶναι οἱ σπόνδυλοι;
Ὅσοι καὶ τὰ χρόνια σου;
Ἔτσι ὅπως ἔχεις σκύψει
μὲ τὸ κεφάλι στὴν κοιλιά μου
καὶ τοὺς ἔχω ὅλους στὴ θέα,
τοὺς βγάζω πενήντα δύο.
Μᾶλλον λάθος ἔκανα.
Ξαναμετρῶ μὲ τὴ γλώσσα μου
ἕναν πρὸς ἕναν
κι ἔχουν τὴ γεύση
τῆς εὐτυχίας τῶν χρόνων
ποὺ θὰ εἴμαστε ἀπὸ σήμερα μαζί:
ἀκριβῶς τριάντα δύο.