Κάπως ἔτσι…
τὸ κορμί σου σὲ ὀπισθότονο
ἕνα οὐράνιο τόξο βρέθηκα νὰ κρατάω
μὲς στὸ δεξί μου χέρι
πρέπει νὰ κουβαλοῦσα μόνο τὴν τσάντα μου,
γιὰ πολλὰ χρόνια
κι εἶχα ξεμάθει πῶς εἶναι
νὰ κρατᾶς στὰ χέρια σου ἀγαπημένο σῶμα
τὸν ὕστερο σπασμὸ νὰ δίνεις καὶ νὰ παίρνεις.