Και μετά ήρθες ξανά
Και αγκάλιασες
Εκείνες τις νεκρές ώρες
Με μια πυρκαγιά αδιάσειστη
Τότε άλλαξαν πολλά πράγματα

Τα χρώματα έγιναν ετικέτες χρυσού
Ο αναπνευστήρας έσπασε
Και από μια μεγάλη οθόνη
Στο νότιο μέρος του χρόνου
Που ανακαινιζόταν
Προβάλλονταν διαρκώς
Οι ειδήσεις σου
Συγκινημένες

Είχαν μέλλον
Και μάτια που έσταζαν
Ύπνους παιδιών

Για μια στιγμή νόμισα
Ότι έκαναν τον κόσμο
Να γυρίζει με τριαντάφυλλα
Σε κοίταξα
Και οι λέξεις μου βγήκαν στο φως

Χωρίς εσένα
Δεν ξέρω να ζω

Δεν υπάρχει μάλλον και άλλος τρόπος