Τι είν’ αυτό που καθηλώνει την προσοχή σου;
Η ξανθιά του χαίτη, γκλισάντο στον αέρα;
Τα διστακτικά του πέρα-δώθε,
σα να φοβάται ένα απαρτχάιντ
που του απαγορεύει να προχωρήσει
σαν τον άνεμο μέσα στον ανεμοδείκτη;
Που, χέρι στο στόμα, εμπόδισε ένα ρεψιματάκι,
έχοντας τραφεί με τον οίκτο του εαυτού του;
Που έχει την ευγένεια
να ψάχνει για κάλαθα αχρήστων
το αποτσίγαρο του να πετάξει;
Ή που με το να περιμένει το λεωφορείο
παραβιάζει τα όρια της φιλοξενίας;

Τρέχα ρώτα τον από που κατάγεται
και θα μάθεις γεωγραφία.
Ρώτα τον, και θα μάθεις να είσαι άνθρωπος.