Σαν πουλολόγος, ξόβεργα
βροχόλουρα και δίχτυα θε να στήσω,
γύρω στο δέντρο το τρανό,
για δόλο, μάγια θα σκορπίσω.

Δε στήνω γι’ άγρη τ’ ουρανού
και σύρριζα στης αστοιβής το φράχτη,
κράχτη δε δένω κότσυφα
δε δέρνω τη γαλιάντρα κράχτη.

Μα πουλολόγος ξωτικός
στης Μαντελένιας τα όνειρα θα στήσω
στ’ αντίβροχα της τέχνης μου
ποιό τάχα κι άπιαστο θ’ αφήσω;