Οι γλάστρες που αναθρέψαμε,
με υπομονή και αυτοθυσία,
σε ξένα μπαλκόνια ανθίζουν και φυλλώνουν.
Όταν σηκώνω το βλέμμα μου, σε σπίτια άλλων,
ψηλά κι απόμακρα, αναγνωρίζω τα φυτά σου:
η μπουκαμβίλια και η λεμονιά,
το γιασεμί μαζί με το γεράνι,
ο φίκος, η ορτανσία, οι πικροδάφνες.
Τα ξέρω και τα γνωρίζω, όλα.
Έχω καταγράψει τα χούγια και τις συνήθειές τους.
Αν ο παράδεισος είναι ό,τι αγαπήσαμε
απαλλαγμένο από την απειλή της απώλειας,
θα μας ακολουθήσουν-να είσαι βέβαιη:
Δε θα μας πληγώνει ούτε ένα κίτρινο φύλλο,
όταν συγκατοικήσουμε ξανά σε ένα εξαίσιο ρετιρέ,
μαζί με όλους μας τους φίλους.