Η πίκρα μου όλη γραμμένη στο χαρτί.
Ο πόνος μου όλος φωλιασμένος στην ψυχή μου.
Ποιος έχει ώρα να διαβάσει το γιατί;
Ποιος έχει χρόνο να επουλώσει την πληγή μου;

Χαρά μου μόνη μια τσιγάρου ρουφηξά.
Όλη η ζωή μου μια ζαριά με άσσο δύο.
Ξωμάχου ποιος το βόγγο πέρνει σοβαρά;
Ποιος σκούπισε αίμα πληγωμένου στο φορείο;

Το ντέρτι μου όλο δυο τελιές και μια φωνή
που σιγοκλαίνε στου πεντάγραμμου τις ρίγες.
Ποιος θα ρωτήση γιατί πήγες φυλακή;
Ποιος θα νιαστεί γιατί ένα όνειρο δεν είδες;

Με μαστιγώνουν και μου ζητάνε να μιλήσω
και `γω σκυμένος, δε σ'αλωμένους απαντώ.
Γιατί και αν μάθουν τι παραπάνω θα κερδίσω;
Εγώ Ιθάκη δεν κατάφερα δεν μπόρεσα να βρω.