Είν' η ζωή μια φυλακή
ποιος δραπετεύει, ποιος φοβάται,
ότι δεν πόνεσε βαθιά
κανείς δεν το θυμάται

Είν' η ζωή μας μια πληγή
κι εμείς της μοναξιάς το αίμα,
χαμένοι μες στη λογική,
χαμένοι μες στο ψέμα.

Έλα μην αργείς
στο φόβο μη λυγίσεις,
έλα μην αργείς
τα μάγια να μου λύσεις,
μην αργείς, μη φοβηθείς
σε περιμένω.

Μες στα σκοτάδια αναζητώ
μία αλήθεια μες στο ψέμα
κι όλοι οι δρόμοι οδηγούν
να 'ρθω ξανά σε σένα.

Γιατί όπως ‘λέγαν κι οι παλιοί
με μια θυσία μες στο βλέμμα,
άμα δε λιώσουμε μαζί
πώς θες να γίνουμε ένα;

Έλα μην αργείς
στο φόβο μη λυγίσεις,
έλα μην αργείς
τα μάγια να μου λύσεις,
μην αργείς, μη φοβηθείς
σε περιμένω.