Μια ζωή προσπαθούσα σκληρά
Αυτή την πόλη να αφήσω
Να βρω άλλο τρόπο να ζω
και τον εαυτό μου να πείσω
Να μη ζητάει τροφή
Να μη ζητάει υλικό
Να αγαπάει το τίποτα

Με μια ματιά να χορταίνω
Με μια σταγόνα να ξεδιψώ
Να μη ζητάω ποτέ
Να ακούσω ευχαριστώ
Να αγαπάω το τίποτα

Μακρυά από τους ανθρώπους και τις εξαρτήσεις
Μακρυά από προοπτικές κι απεριόριστες λύσεις
Μακρυά απ’ τις λεωφόρους με τις διαφημίσεις
Στην αγκαλιά του ουρανού και στην αγάπη της φύσης

Όμως τα χρόνια περνάνε
Κι όλο το νιώθω και πιο συχνά
Δε θέλω πια να φοβάμαι
Δεν την αντέχω τη μοναξιά
Θέλω να ‘μαστε δυο
Σ’ ένα σπιτάκι μικρό
Σ’ ένα δωμάτιο ζεστό

Κι ας είναι στη λεωφόρο με τις διαφημίσεις
Αντί για τα πουλιά να με ξυπνούν οι εξατμίσεις

Εδώ στην πόλη ανήκω
Όπου αλλού κι αν με ψάξω
Εδώ μονάχα με βρίσκω
Όπου αλλού κι αν κοιτάξω
Δεν το μπορώ να της φύγω
Ας είναι εδώ πια να μείνω
Ας είναι εδώ πια να αράξω

Θα μείνω στη λεωφόρο με τις διαφημίσεις
Αντί για τα πουλιά να με ξυπνούν οι εξατμίσεις