Πες σ’ εκείνον που σ’ έχει αγκαλιά του
πως ποτέ δε θα γίνεις δικιά του,
θα ‘σαι πάντα σ’ εμένα ταγμένη
στην καρδιά σου κανένας δεν μπαίνει.
Ήμουν, είμαι και θα ‘μαι ο μόνος
που για σένα δε σβήνει ο χρόνος,
αρρώστια και πόνος που δε γιατρεύεται.

Ξέρω έκανα λάθη μεγάλα
ας μην κάνουμε μάτια μου κι άλλα,
ότι ζούμε απλά εμπειρίες
που αδιέξοδες έχουν πορείες.
Γύρνα πίσω λοιπόν που σου λέω
πρώτο πάθος μου και τελευταίο,
να λείπεις, να κλαίω απαγορεύεται.

Θυμώνω,
γιατί σε ήθελα για μένα μόνο,
ματώνω,
που σ’ έχει κάποιος άλλος αγκαλιά.
Δε θέλω
κανείς να σου χαϊδεύει τα μαλλιά,
πεθαίνω και λιώνω, θυμώνω.

Δεν μπορώ να σε βλέπω μαζί του
να σε κάνει τα βράδια δική του,
αρρωσταίνω, πονάω, ζηλεύω
με τον εγωισμό μου παλεύω.
Πάλι μέθυσα, έγινα λιώμα
κι η καρδιά μες στο κρύο μου σώμα,
να ξέρεις ακόμα για σένα καίγεται.

Θυμώνω,
γιατί σε ήθελα για μένα μόνο,
ματώνω,
που σ’ έχει κάποιος άλλος αγκαλιά.
Δε θέλω
κανείς να σου χαϊδεύει τα μαλλιά,
πεθαίνω και λιώνω, θυμώνω.