Η ζωή μου είναι σκόνη στον αέρα
Είναι βλέμμα καρφωμένο στο κενό
Σε μια πόλη που δε βλέπεις άσπρη μέρα
Τι να πεις και τι να πω

Η ζωή μου μια πειρατική σημαία
Σ’ ένα πλοίο που κοιμάται στο βυθό
Ένα αντίο σε μια άδεια προκυμαία
Τι να πεις και τι να πω

Μια ζωή τα ίδια λέμε
Και κρυφά τα βράδια κλαίμε
Για να ξεπερνάμε τους καημούς
Οι παλιές αγάπες φταίνε
Που ακόμα σιγοκαίνε
Για να μας κρατάνε ζωντανούς

Η ζωή μου μια κιθάρα δίχως ήχο
Ένα δάκρυ σ’ ένα βλέμμα παιδικό
Η ζωή μου μαύρο σπρέι σ’ έναν τοίχο
Τι να πεις και τι να πω

Μια ζωή τα ίδια λέμε
Και κρυφά τα βράδια κλαίμε
Για να ξεπερνάμε τους καημούς
Οι παλιές αγάπες φταίνε
Που ακόμα σιγοκαίνε
Για να μας κρατάνε ζωντανούς

Αλλάζουν φίλε οι καιροί
Ο χρόνος δε μας συγχωρεί
Νυχτώνει πάντα στων ανθρώπων τη ζωή
Κι αυτό που μένει στις καρδιές
Αγάπες είναι μακρινές
Και κάτι κρύες του χειμώνα ξαστεριές

Μια ζωή τα ίδια λέμε
Και κρυφά τα βράδια κλαίμε
Για να ξεπερνάμε τους καημούς
Οι παλιές αγάπες φταίνε
Που ακόμα σιγοκαίνε
Για να μας κρατάνε ζωντανούς