Υπάρχουν κάτι ψυχές, πολυδιάστατες, ντυμένες του χαλκού το χρώμα, φερμένες από τόπους μακρινούς, αέρινα να περπατούν στης γής τα χώματα, σκορπίζοντας αγάπη.
θυσία η γέννα τους,
περήφανη υπηρεσία στο Φως… η επιλογή τους…
και α...ς εκλαμβάνεται ξανά, για άλλη μια φορά, στις μέρες μας ως αδυναμία… της καλοσύνης αρετή.
εκείνες στα πόδια τους πατάνε σταθερά,
ανέγγιχτες από τη φθορά,
γνωρίζοντας μέσα τους βαθιά,
πόσα ποτάμια θάλασσα χρειάζεται η πέτρα, άνθρωπος να γίνει…