Δωροδοκώ τον χρόνο
Και τον παρακαλώ να γυρίσει προς τα πίσω

Σε κείνο το καλοκαίρι του `60
Που συναντιόμαστε όλοι μαζί στην παραλία
Με τ’ άσπρα βότσαλα
Ανοίγαμε το πολύχρωμο τραπεζομάντιλο
Και βάζαμε τα καρπούζια και τα πεπόνια
Ήταν όλοι εκεί:
Ο πατέρας, η μητέρα, ο Γιάννης, η κ. Ελένη
Ο Γιώργος, τα κορίτσια

Τώρα κάποιοι έφυγαν
Άλλοι διαβήκανε τη θάλασσα
Η παραλία γέμισε σκουπίδια

Δωροδοκώ τον χρόνο υποσχέσεις
Να μιλήσει στο χτες
Να δεχθεί το σήμερα
Γιατί όταν περνώ από τον δρόμο
Η παραλία είναι γεμάτη ίσκιους
Που μου κουνούν τα χέρια τους
Σα να μου λένε :
«Έλα και συ
Είναι ακόμη ωραία τα νερά»