Και μη νομίζεις δεν σε σκέφτηκα και χθες,
μα είναι το αδύνατο που ανθρώπους θα χωρίζει,
και ένα άπιαστο που ανάβει τις φωτιές,
κι από το πλήθος δύο μάτια ξεχωρίζει.
Και μη νομίζεις δεν κοιμήθηκα αγκαλιά,
με μια υπόθεση και ένα πώς θα ήταν,
αν στις ανάσες μας κρυβόντουσαν φιλιά,
κι αν τα εύκολα τα δύσκολα θα ορίζαν.

Πάντα θα πιάνομαι από ένα σ' αγαπώ,
για να τολμώ να προχωρώ στο παρακάτω,
είναι η καρδιά μου νεογέννητο μωρό,
που πάντα χλώμιαζε στο λίγο του Σαββάτου.

Και μη νομίζεις πως θα είναι υποταγή,
αν πάλι κλείδωσα το θέλω σ' ένα πρέπει,
είναι το ανέφικτο σαν μια λεπτή κλωστή,
τη μοναξιά τις Κυριακές που δεν αντέχει.
Και μη νομίζεις τα παράθυρα ανοιχτά,
σε ξεγελάνε ότι είναι καλοκαίρι,
μες το χειμώνα μοιάζει η τσέπη με καρδιά,
που πάντα ψάχνει μες το κρύο για ένα χέρι.