Βρωμάει νέκρα και πάλι στον σάπιο αέρα
κάτι ψόφησε μέσα μου εδώ και καιρό
μου λες η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία
μ' αυτή πέθανε πριν καν εγώ γεννηθώ.

Και έτσι διαλέγω σαν ένα πληρωμένο σκουπίδι
μεσ' τα χρόνια που μου μείναν σαν σκλάβος να συρθώ.
Όμως φροντίζω τα φοβισμένα μάτια μου πριν κλείσω
ιστορίες εκδίκησης να 'χω να διηγηθώ.

Κι αν δεν απάντησα βλέπεις σε κάθε χαστούκι
τι κι αν άφησα κάτω να πέσουν πολλά.
Υπήρξαν νύχτες στ' αλήθεια που έγινε το δικό μου
υπήρξαν μέρες που γονάτισα μπροστά στην πουστιά.

Νυχτώνει πάλι και σκίζεται η μέρα στη μέση
τα τελευταία μου λογία δεν μοιάζουν προσευχή.
Θυμίζουν μισός και φόνο και δόντια που τρέμουν
μοιάζουν με κρύο αέρα και αίμα στην άυλη.

Κοιτάω μέσα στα μάτια τις βασικές μου ανάγκες
όλες μια προς μια πηδάν απ' τη σκεπή.
Μοιάζουν φτηνά πουλημένες μονάκριβες μου κόρες
που τις πούλησα για ένα κομμάτι ψωμί.

Κι αν δεν απάντησα βλέπεις σε κάθε χαστούκι
τι κι αν άφησα κάτω να πέσουν πολλά.
Υπήρξαν νύχτες στ' αλήθεια που έγινε το δικό μου
υπήρξαν μέρες που γονάτισα μπροστά στην πουστιά.