Άφησα την άκρη της κλωστής
σε χέρια που δεν ήξεραν το νόημα της αρχής
σε χέρια που δε νιώθουνε πως θα τα χρειαστείς
όσο κανείς

Γύρισες την πλάτη στο εμείς
κι έπεσα με τα μούτρα στην ιδέα του κανείς
κι εκείνος ο κανείς μου είπε πως δε θα φανείς
δε θα φανείς.

Και γυρίζω τις ώρες της αιχμής
σε γυρεύω μα που να φανταστείς,
δε χωράει στο μυαλό σου, στον καημό σου
πως σου είμαι ειλικρινής.

Και γυρίζω τις ώρες της αιχμής
σε γυρεύω μα που να φανταστείς,
έρωτα μου μεγάλε, στο φινάλε
δεν αντέχω πια άλλη αγκαλιά.

Γύρισα σελίδα μα είσαι εκεί
σε βρίσκω σε διαβάζω προς το τέλος της γραμμής
κι όσες φορές κι αν σκίσω το χαρτί θα εμφανιστείς
δεν υποχωρείς.

Με το ζόρι ψέματα θα πω
πως σε έχω ξεπεράσει, έχω αδειάσει, αδιαφορώ
το χρώμα τον ματιών σου έχω αρχίσει να ξεχνώ
ναι το ξεχνώ.

Και γυρίζω τις ώρες της αιχμής
σε γυρεύω μα που να φανταστείς,
δε χωράει στο μυαλό σου, στον καημό σου
πως σου είμαι ειλικρινής.

Και γυρίζω τις ώρες της αιχμής
σε γυρεύω μα που να φανταστείς,
έρωτα μου μεγάλε, στο φινάλε
δεν αντέχω πια άλλη αγκαλιά.