Δυο φίλοι τα παιχνίδια της φιλίας
νομίζαν πως εγνώριζαν καλά.
Απ’ άτυχη στιγμή τους βρήκε όμως
και ξάφνου ναυαγοί βρεθήκαν στη ζωή
και όλα γίναν δύσκολα γι αυτούς.

Κι εσύ κι εγώ τόσον καιρό
ζούμε ο ένας για τους δυο.
Δως μου καιρό σαν κουραστώ
θα με κρατάς θα σε κρατώ.

Κι εσύ κι εγώ τόσον καιρό
με βοηθάς, σε βοηθώ.
Δως μου καιρό σαν κουραστώ
θα με κρατάς θα σε κρατώ.

Κι ενώ τα βάσανα τους τυραννούσαν
σωτήριο βρήκαν, τόπο φωτεινό.
Ήταν όμως μικρός και δε χωρούσαν
και τότε στη στιγμή οι φίλοι οι γκαρδιακοί
γινήκαν άσπονδοι κι οι δυο εχθροί.

Ή εσύ ή εγώ στο χώρο αυτό
ή θα πονάς ή θα πονώ.
Μη με κρατάς δε σε κρατώ
ή θα χαθείς ή θα χαθώ.

Ή εσύ ή εγώ ήταν γραφτό
ή θα σωθείς ή θα σωθώ.

Πέρασαν τα χρόνια
κι όταν κάποτε
τους βρήκε η άνοιξη
ήτανε κι οι δυο νεκροί

Κι εσύ κι εγώ με τον καιρό
θα λέμε πως στον κόσμο αυτό
κάποτε φίλοι γκαρδιακοί
χάσαν φιλία και ζωή.