Τί πνίγεστε στὰ χρώματα; Ἀφοῦ θὰ σᾶς παντρέψω μὲ τὸ χιόνι,
λέει τὸ βουνὸ στὰ δέντρα.
**
Μὴ μὲ πληγὠνετε μὲ χρώματα, μόνο τὸ ἄσπρο ξέρω,
παρακαλάει ὁ γέρο-Χειμώνας.
**
Χειμωνιάτικη πάχνη. Κι η λεύκα κλείνει λοξὰ τὰ μάτια της
μήπως καὶ δεῖ λίγο μακρύτερα.
**
Χιονίζει σ᾽ ὅλες τὶς λέξεις σου. Μὰ πιὸ πολὺ χιονίζει
στὴν τελεία. Θὰ τὴ σβήσεις;
**
Χειμώνας. Σφύριγμα στὴ χαραματιά. Ρίγος
στὰ κόκαλα. Θὰ θυμηθεῖς;
**
Μὴ φεύγεις, εἶπε ἡ φωτιά. Θέλω τὴ συντροφιά σου
μέχρι ν᾽ ἀναθαρρήσω.
**
Βουβὸς χειμώνας. Ὦ φλύαρες άκροποτάμιες λεῦκες
καὶ πλάτανοι τοῦ Πηνειοῦ, ξυπνῆστε πιά.
**
Πρωὶ καὶ παγετὸς καὶ "τρί-τρὶ", "τριγλὶ" καὶ "τσὶρπ"
στὸ χιόνι. Γιατὶ εἶπα τὸν χειμώνα σιωπηλό;
**
Ἀκόμα καὶ ὁ σκαμμένος δρόμος
φαίνεται ἀποπερατωμένος μὲ τὸ χιόνι.
**
Θρηνεῖ τῆς μοίρας τὰ παράξενα
ὁ ἀλμπίνος φωσφοροῦχος κότσυφας.