Πάνε δεκαπέντε χρόνια που σε πρωτογνώρισα
είμαι ήρωας και χέστης που δε χώρισα.
Δεν τα ισοπεδώνω όλα σε ερωτεύτηκα τρελά
μα από τότε μέχρι τώρα άλλαξαν πολλά.

Πες μου πώς να σε αγγίξω,
να σε δω όπως παλιά,
που ‘χεις γίνει βρε γαμώτο εκατό κιλά.
Πες μου πώς να σε αγγίξω
που ‘χεις γίνει μάνα μου,
ενώ θα ‘πρεπε να είσαι η πουτάνα μου.

Ούτε μπρος μα ούτε πίσω στάσιμη κατάσταση
ο φυγόπονος δεν κάνω επανάσταση.
Προσπαθώ να σε χωρίσω μα να πάρει δεν μπορώ
παίρνω τα ηρεμιστικά σου κι είμαι πάλι εδώ.

Πες μου πώς να σε αγγίξω,
να σε δω όπως παλιά,
που ‘χεις γίνει βρε γαμώτο εκατό κιλά.
Πες μου πώς να σε αγγίξω
που ‘χεις γίνει μάνα μου,
ενώ θα ‘πρεπε να είσαι η πουτάνα μου.

Για να λέμε την αλήθεια έγινα κι εγώ λαπάς
μα εσύ χοντρή μου αγάπη κι έτσι μ ’αγαπάς.
Ξέρω άγιος δεν είμαι, ξέρω φταίω και εγώ
θα την κόψω, αϊ σιχτίρι, για να απαλλαγώ.

Πες μου πώς να σε αγγίξω,
να σε δω όπως παλιά,
που ‘χεις γίνει βρε γαμώτο εκατό κιλά.
Πες μου πώς να σε αγγίξω
που ‘χεις γίνει μάνα μου,
ενώ θα ‘πρεπε να είσαι η πουτάνα μου.