Δεν με ξέρεις,
μα μη μου κλείνεις το τηλέφωνο, μια στιγμή,
δεν κάνω φάρσα, δεν είμαι φίλος
που σε πήρε για να κάνει ένα αστείο.

Δεν με ξέρεις,
είμαι ένα άγνωστος για σένα στη γραμμή,
μα έρχεται η νύχτα με κάποιο δάκρυ
και είμαι μόνος μου στο σπίτι μου το κρύο.

Και θέλω να σου πω
νιώθω μόνος στης πόλης τα φώτα,
θέλω να σου πω
μες στο πάρκο σκυφτός περπατώ.
Θέλω να σου πω
η καρδιά μου αφίσα σκισμένη
θέλω να σου πω,
θέλω να σου πω.

Δεν με ξέρεις,
είμαι ο απρόσκλητος ετούτης της βραδιάς,
μα άκουσε με, βοήθησε με
και πες μου κάτι το τηλέφωνο πριν κλείσω.

Δεν με ξέρεις,
είμαι στιχάκι σε μπαλάντα μοναξιάς,
μα έρχεται η νύχτα με κάποιο δάκρυ
κι από ανάγκη προσπαθώ να σου μιλήσω.

Και θέλω να σου πω
νιώθω μόνος στης πόλης τα φώτα,
θέλω να σου πω
μες στο πάρκο σκυφτός περπατώ.
Θέλω να σου πω
η καρδιά μου αφίσα σκισμένη
θέλω να σου πω,
θέλω να σου πω.