Φοβάμαι σε ξεχνώ.
Σβήνονται οι αναμνήσεις,
όπως η κιμωλία από τον μαυροπίνακα.
Δεν ξέρω τι θα μείνει,
ποιό αδάκρυτο φιλί,
ποιά ανείπωτη ευχή
να μας ενώνει.
Εγώ σε λησμονώ-
πικρό το κατακάθι στον καφέ μας-
την ώρα που βουλιάζουμε,
η πόλη βγαίνει από την ομίχλη.